nettime-nl: meer over de akties tegen MAI

[geert@xs4all.nl]

Anti-MAI-campagne
e-mail: lokabaal@dsl.nl
website: www.stelling.nl/mai

PERSBERICHT

Op maandag 16 maart 1998 houdt de Leidse afdeling van de actiegroep "MAI
niet gezien?!" ‘s morgens van 7.00 tot 10.00 uur een folder-actie in en om
Leiden CS. Tijdens de ochtendspits zullen naar schatting 20 mensen aan
treinreizigers massaal folders uitdelen die zijn gericht tegen het
Multilateraal Akkoord inzake Investeringen (MAI). Deze recentelijk
verschenen publieksfolder is uitgegeven door de landelijke anti-MAI-campagne
en bevat informatie over het MAI en het verzet ertegen. Het secretariaat van
deze campagne is gevestigd in Leiden.

Het MAI vormt een vrijbrief voor multinationale ondernemingen om
ongebreideld hun gang te gaan en het beleid van lokale en nationale
overheden te dicteren. Het hoofddoel van het MAI is om de belemmeringen voor
buitenlandse investeringen zoveel mogelijk op te heffen. Met het MAI kan
overheidsbeleid dat voordelig is voor lokale of nationale bedrijven, worden
beschouwd als "discriminatie" van multinationale ondernemingen en daarom
worden verboden. Multinationale ondernemingen kunnen schadeclaims indienen
tegen overheden als nieuwe overheidsmaatregelen op het gebied van onder meer
milieu en arbeidsvoorwaarden de winsten van bedrijven aantasten. Omgekeerd
kent het MAI overheden of maatschappelijke belangenorganisaties niet het
recht toe om bedrijven aan te klagen die zich misdragen.

Over de ontwerptekst van het MAI wordt momenteel onderhandeld door de 29
rijkste landen ter wereld, onder leiding van de Nederlander Frans Engering,
directeur-generaal van Buitenlandse Economische Betrekkingen bij het
ministerie van Economische Zaken. Over het MAI zijn lange tijd in stilte
onderhandelingen gevoerd, die nu in een vergevorderd stadium zijn. De Tweede
Kamer wordt nauwelijks betrokken bij die onderhandelingen. De Nederlandse
bevolking is door de overheid in het geheel niet voorgelicht over de inhoud
van het MAI.

De anti-MAI-campagne in Nederland is in december 1997 van start gegaan en
wil de bevolking gaan informeren en mobiliseren met behulp van
voorlichtingsmateriaal, bijeenkomsten en acties. Wereldwijd hebben grote
volksbewegingen, waaronder de Zapatistas in Mexico en het Ogoni-volk in
Nigeria, en honderden non-gouvernementele organisaties, waaronder
Greenpeace, het Wereldnatuurfonds en Milieudefensie, zich uitgesproken tegen
het MAI. Door dit verzet en door onderlinge twistpunten tussen de rijke
landen zijn de MAI-onderhandelaars enigszins in het nauw gekomen. Zij zetten
nu alles op alles om het verdrag zo snel mogelijk af te ronden en hopen
daarmee een brede maatschappelijke discussie over het MAI voor te zijn. De
ondertekening van de principe-overeenkomst over het MAI is gepland in mei
1998 tijdens de ministeriële conferentie van de Organisatie voor Economische
Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). De deelnemers aan de anti-MAI-campagne
willen daar een stokje voor steken. Zij eisen dat het MAI volledig van tafel
gaat.

EINDE PERSBERICHT

Hieronder volgt de integrale tekst van de uit te delen folder tijdens de actie.

MAI niet gezien?!
Nieuwe "grondwet" rampzalig voor mens en milieu

"De grondwet voor een wereldomvattende economie." Zo omschreef de directeur
van de Wereldhandelsorganisatie het Multilateraal Akkoord inzake
Investeringen (MAI). Deze nieuwe "grondwet" dreigt verregaande rechten te
geven aan grote bedrijven, met rampzalige gevolgen voor mens en milieu. Het
hoofddoel van het MAI is om de belemmeringen voor buitenlandse investeringen
zoveel mogelijk op te heffen. De huidige ontwerptekst voor het akkoord vormt
een vrijbrief voor multinationale ondernemingen om ongebreideld hun gang te
gaan en het beleid van lokale en nationale overheden te dicteren.

Wat hangt ons met het MAI zoal boven het hoofd?

* Enorme belemmeringen voor overheden, met name in ontwikkelingslanden, om
zelf richting te geven aan hun economie.

* Schadeclaims van bedrijven tegen overheden die nieuwe milieumaatregelen
afkondigen.

* Versnelde en waarschijnlijk onomkeerbare privatisering van openbare
voorzieningen.

* Een verbod op overheidsboycots tegen bedrijven die zaken doen met
dictatoriale regimes.

Het MAI is een regelrechte ontkenning van het recht van mensen om zelf de
politieke, sociale en economische ontwikkeling van hun samenleving te
bepalen. Wij, een breed samenwerkingsverband van maatschappelijke
organisaties, accepteren deze multinationale staatsgreep niet. Daarom zijn
we een landelijke campagne begonnen met als eis dat het MAI volledig van
tafel gaat.

Een stille machtsovername

Internationale verdragen als het MAI komen op zeer on-democratische wijze
tot stand. Een kleine groep topambtenaren leidt de onderhandelingen.
Belangenorganisaties van grote bedrijven zijn al vanaf het begin nauw
betrokken bij de MAI-onderhandelingen. Nationale parlementen en andere
belanghebbenden staan langs de zijlijn. De International Chamber of
Commerce, die zich opwerpt als de internationale lobby-organisatie van ‘s
werelds grootste multinationals, bracht in 1996 een document uit met haar
wensen ten aanzien van de inhoud van het MAI. In de huidige ontwerptekst van
het verdrag zijn deze wensen stuk voor stuk vervuld.

Het hoofddoel van het MAI is om de belemmeringen voor buitenlandse
investeringen zoveel mogelijk op te heffen. Westerse multinationals willen
met name in ontwikkelingslanden vrijer kunnen opereren. Een groep
ontwikkelingslanden waaronder India en Maleisië verzette zich eind 1996
heftig tegen een vergelijkbaar investerings-verdrag binnen de
Wereldhandelsorganisatie. Om dat verzet te omzeilen, proberen de Verenigde
Staten en de Europese Unie sinsdien om eerst tot overeenstemming te komen
met de 29 rijkste landen ter wereld in de Organisatie voor Economische
Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Ondertussen voeren de Verenigde Staten
en de Europese Unie de druk op ontwikkelingslanden hoog op, om het MAI
straks ook te ondertekenen. Ontwikkelingslanden hebben geen zeggenschap over
de inhoud van het MAI. Zij kunnen kiezen tussen slikken of stikken.

Multinationale ondernemingen als Shell, Unilever, Philips en Akzo groeien in
hoog tempo en boeken recordwinsten. Overnames en fusies zijn aan de orde van
de dag. De top-100 van de grootste economieën ter wereld bestaat inmiddels
uit 51 bedrijven en 49 landen. Om korte termijnwinsten te behalen
specu-leren investeerders op steeds grotere schaal met bedrijven en valuta.
Plotselinge financieel-economische crises zoals in 1995 in Mexico en eind
1997 in Zuid-Korea zijn daarvan het gevolg.

Onderdelen van het MAI

Internationaal tribunaal 
Multinationale ondernemingen kunnen overheden aanklagen voor een
internationaal tribunaal en torenhoge schadeclaims eisen voor winstderving.
Omgekeerd kunnen overheden of maatschappelijke belangenorganisaties geen
bedrijven aanklagen die zich misdragen.

Vrije toegang 
Investeerders kunnen landen binnenkomen en weer weggaan hoe en wanneer ze
maar willen. Maatregelen om speculatie tegen te gaan of om investeringen ten
goede te laten komen aan de bevolking worden verboden. Nu al hebben
investeerders steeds minder binding en verantwoor delijkheid met betrekking
tot de maatschappelijke gevolgen van hun investeringen. Het MAI verbiedt
overheden om speciale voorwaarden te stellen aan investeringen. 

Nationale behandeling.
Gesubsidieerde openbare voorzieningen (zoals gezondheidszorg, onderwijs,
nutsbedrijven, openbaar vervoer, media en culturele instellingen) dreigen
onomkeerbaar geprivatiseerd te worden en steeds minder toegankelijk te
worden voor mensen met lage inkomens. Gemeenschappen verliezen vrijwel alle
mogelijkheden om zelf hun economie in te richten en de lokale economie te
beschermen. Onder het MAI kan overheidsbeleid dat voordelig is voor lokale
of nationale bedrijven, beschouwd worden als "discriminatie" en daarom
worden verboden.

Meest begunstigde land. 
Een boycot als die tegen het voormalige apartheidsregime in Zuid-Afrika of
tegen de huidige militaire dictaturen in Birma en Nigeria zou onder het MAI
niet meer mogelijk zijn. Overheden kunnen bedrijven niet meer onder druk
zetten vanwege mensenrechtenschendingen in andere landen. Onder het MAI
worden boycots tegen landen of bedrijven beschouwd als "discriminatie" en
daarom verboden.

Geen onteigening. 
Onder het MAI dreigt toekomstig milieubeleid alleen mogelijk te zijn volgens
het principe "de overheid betaalt de vervuiler". Volgens het MAI zijn
overheidsmaatregelen die de winsten van multinationals aantasten een vorm
van "onteigening". Bedrijven kunnen daarvoor schadevergoeding eisen. Binnen
de NAFTA lopen al een aantal rechtzaken op basis van een vergelijkbare
onteigeningsclausule. Zo eist het Amerikaanse bedrijf Ethyl Corp. van de
Canadese overheid 251 miljoen dollar wegens een verbod op de handel in de
kankerverwekkende stof MMT. En het Amerikaanse bedrijf Metalclad eist van de
Mexicaanse overheid 90 miljoen dollar wegens een verbod op een geplande
stortplaats voor chemisch afval. 

Voor twintig jaar vastgelegd.
Landen zullen na ondertekening voor minimaal 20 jaar gebonden zijn aan het
MAI, Ook als de bevolking massaal tegen is. Pas 5 jaar na ondertekening
kunnen landen beslissen om uit het MAI te stappen. Daarna moeten zij nog 15
jaar lang alle regels blijven uitvoeren.

Stop het MAI!
Sinds de ontwerptekst van het MAI eind 1996 uitlekte, groeit het verzet
tegen het verdrag in hoog tempo. In landen als Canada, de Verenigde Staten
en Frankrijk zijn brede anti-MAI bewegingen ontstaan. Wereldwijd hebben
honderden grote non-gouvernementele organisaties, waaronder Greenpeace,
Milieudefensie en het Wereldnatuurfonds, zich uitgesproken tegen het MAI.
Door dit verzet en door onderlinge twistpunten tussen landen zijn de
onderhandelaars enigszins in het nauw gekomen. Zij zetten nu alles op alles
om het verdrag zo snel mogelijk af te ronden en hopen daarmee een brede
maatschappelijke discussie over het MAI voor te zijn.

De ondertekening van het MAI is gepland in mei 1998 tijdens de ministeriële
conferentie van de OESO. Daarna nemen de onderhandelaars nog enkele maanden
om over overgebleven twistpunten te onderhandelen. Pas dan wordt het MAI
voorgelegd aan de nationale parlementen, die kunnen kiezen tussen slikken of
stikken.

De anti-MAI campagne in Nederland is in december 1997 van start gegaan.
Sindsdien sluiten zich steeds meer groepen zich erbij aan. In navolging van
Canada wordt in diverse steden het initiatief genomen om MAI-vrije zones uit
te roepen. Om het MAI te stoppen is het noodzakelijk dat er binnen korte
tijd ook in Nederland een grote anti-MAI beweging ontstaat.

Wat kunt u doen?

* Informeer uw kennissenkring over het MAI.

* Benader maatschappelijke organisaties als vakbonden, milieugroeperingen,
Derde-Wereldorganisaties, politieke partijen, media, en belangenorganisaties
voor midden- en kleinbedrijf.

* Maak gebruik van de verkiezingscampagnes om van politici uitleg te vragen
en te eisen dat het MAI wordt tegengehouden.

* Sluit u aan bij een plaatselijke anti-MAI groep of richt er zelf één op.

* Organiseer bijeenkomsten en/of manifestaties tegen het MAI.

* Neem het initiatief om uw stad of regio uit te roepen tot MAI-vrije zone.

Meer informatie?
Anti-MAI campagne, Koppenhinksteeg 2, 2312 HX Leiden,
Tel: 071-5127619, Fax: 071-5134907, E-mail: lokabaal@dsl.nl
Website: www.stelling.nl/mai Mailinglijst: mailijst@dds.nl

Bestel een info- en actiepakket tegen MAI. Maak 10 gulden over op giro
6217637 t.n.v. De Invalshoek te Leiden o.v.v. MAI-pakket. Giften voor de
campagne zijn van harte welkom!


--
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet toegestaan zonder
* toestemming. <nettime-nl> is een gesloten en gemodereerde mailinglist
* over net-kritiek. Meer info: list@dds.nl met 'info nettime-nl' in de
* tekst v/d email. Archief: http://www.factory.org/nettime-nl. Contact:
* nettime-nl-owner@dds.nl. Int. editie: http://www.desk.nl/~nettime.