Re: nettime-nl: Exploding Cinema programma/Film Fest. Rotterdam

[ReindeR Rustema <rrr@dds.nl>]

Hallo Nettime,

Van de fysiotherapeute mag ik voorzichtig weer beginnen achter het 
toetsenbord (zie nettime 14/7 "RSI, ReindeR gaat off-line..."), dus 
ik begin eens met het *lezen* van oude e-mail.

At 4:56 PM +0100 1/14/99, femke wolting wrote:
> In een selectie van internetprojecten, installaties, games en een serie
> lezingen en presentaties door kunstenaars en theoretici, zal Exploding
> Cinema deze nieuwe belevingen en hybride 'media' onderzoeken. Het
> programma brengt projecten en makers bij elkaar uit verschil-len-de
> media en kunstdisciplines die aan 'experiences' werken, zoals film,
> architectuur, games en het internet.

"Melting Media" en hibride media deed mij denken aan een krabbel die 
ik vorig jaar een keer iemand voor de lol had geschreven.

Het is een idee om een personage (Bekende Nederlander) in het leven 
te roepen die in veel verschillende media tegelijk bestaat maar 
(natuurlijk) fictie is. Dat komt dan als verrassing tegen de tijd dat 
iedereen het gelooft. Maar ja, hoe kan je een heel land een paar 
maanden voor het lapje houden? Er wordt niet meer masaal naar 
hetzelfde kanaal gekeken, een radiohoorspel als 'War of the Worlds' 
kan niet voor grote paniek zorgen als er tig kanalen zijn...

Dit was trouwens voor de Truman Show uitkwam en het lijkt ook op het 
project van een van de DDS-wisseltrofee genomineerden nu om een 
fictieve persoon nationaal bekend te laten worden. Ik doe er 
uiteindelijk toch niets mee, dus dan kan ik jullie er misschien mee 
vermaken. Mijn interesse was destijds namelijk vnl. het hacken van de 
bestaande media en scenariotechnisch schijnt het niet te deugen 
(waarom moet zij dood? wat is het verhaal nou eigenlijk?). Zijn er 
professionals in de zaal? Roept u maar.

gegroet, ReindeR

Subject: War of the Worlds meets GTST

<...>

Het idee is onder andere gebaseerd op het boek

Popular Culture Genres: Theories and Texts by Arthur Asa Berger (1992,
London).

Het idee gaat over televisie, beeldtaal, genres, en 'secondary texts'
(bv. tv-gids over televisie, een Nietsche biografie ipv. zijn eigen werk) zoals
het boek suggereert, maar zonder een populistische Oliver Stone-achtige
schreeuw over 'hoe de media werken' te maken. Bij voorkeur is het hele
project onzichtbaar en heeft de kijker aanvankelijk niets door tot aan de
climax. Een soort 'Sorry, geen echte marsmannetjes' om aan War of
the Worlds van Orson Welles  te refereren. Men wordt ondertussen voornamelijk
entertained zoals gangbaar is. Op die manier moet de climax als een
grote verrassing komen, omdat de fictie sluipenderwijs voor
'waar' wordt aangenomen tijdens de dagelijkse media-consumptie.

Hoewel het alweer uit de mode lijkt te zijn, wordt er in dit project
continu gespeeld met fictie versus werkelijkheid. Niemand weet wat fictie
of werkelijkheid is tijdens dit project, ook de makers/coordinatoren ervan
niet. Het zal niet gaan om het werken met de truuk "ik kijk nu naar een
documentaire, verdorie het is geen documentaire, ik ben genept". Dat
werkt alleen de eerste keer als niemand het verwacht en niemand door
'secondary texts' (recensies) ervan op de hoogte is. Alleen op filmfestivals
tijdens de premiere is dat mogelijk als je zomaar in een zaal gaat zitten.

Ik stel een simpel 'Boy meets girl' verhaal voor. De jongen staat voor 'de
fictie' en het meisje voor 'het feit'. Hij is acteur en zij is journaliste.
'In het echt' is hij ook een bekende acteur, hij speelt in een bekende
soap (wat dat tzt ook moge zijn). Zij is 'in het echt' ook journaliste bij een
bestaand medium. Zij moet dood. De fictie heeft de werkelijkheid in
haar greep als iedereen het accepteert als de werkelijkheid. Bij 
voorkeur levert
haar overlijden ook een 'echt' nieuwsbericht bij het ANP dat een
Nederlandse journaliste is omgekomen op reportage in Verwegistan. Dit is
wel te faken, inclusief TV-beelden, hoewel het binnen een dag
teruggetrokken zal worden, maar dat maakt niet uit, het projekt is dan
afgelopen (schijnbaar) en de recensies kunnen geschreven worden, de
fanclubs opgericht en de kroeg- en kantinegesprekken hebben er een
onderwerp bij. Het tumult zal voornamelijk gaan over het feit dat de
tv-stations mee zijn gegaan in de sensatie van het vertonen van tv-beelden,
vergelijkbaar met de kritiek op de tv-stations die de zelfmoord van die gek
op de LA-snelweg live uitzonden. Om in 'The Player' termen te spreken,
"Under Fire met Nick Nolte meets overleden IKON-journalisten in Nicaragua
in de jaren 80." Destijds werden de laatste TV-beelden van die IKON
cameraman ook uitgezonden op de Nederlandse TV meen ik me te herinneren.

We kunnen dan als kijker de beelden die hij ziet van haar overlijden ook zien
in het Journaal of een actualiteitenrubriek. De verwarring zet echt in als
de kijker ziet dat de uitzending op de TV in zijn apartement (een
Grolsch-reclame imitatie) op *hetzelfde moment* ook op het andere kanaal
gaande is. Net echt. Met de laatste computertechnieken moet het mogelijk
zijn om ook professionele kijkers (recensenten en beeldmakers) in
vertwijfeling te brengen. Dit gezap is een variant op de 'interactieve
film' die begin jaren negentig gelijktijdig op twee kanalen werd
uitgezonden. Maar nu is het kanaal met Het Journaal  'het feit' en het
kanaal met de acteur in zijn Grolsch-appartement 'de fictie'. Of toch niet?
Het zijn allemaal beelden immers... Per definitie fictie, want slechts een
'verbeelding'.. Het is ook afhankelijk van hoe de andere media reageren,
het is een ambitieus experiment. Het is altijd mogelijk om alternatieve
suggesties te faken.

Dit experiment kan de publieke omroep weer in een klap tot het gesprek van
de dag maken zoals het geval was in de tijd dat er nog 'geen keuze' was. Er
was toen maar een werkelijkheid, die waar iedereen gisteravond naar gekeken
had. Alleen de publieke omroep kan dit project realiseren door een goede
samenwerking tussen de verschillende omroepen. Samenzwering is misschien
een beter woord.

Zoals de titel van het boek suggereert wordt er vrolijk gespeeld met de
verschillende genres die bestaan. Bestaande programma's worden 'gehacked',
zoals dat in het jargon van media-activisten heet. Omdat de hoofdrolspelers
Bekende Nederlanders zijn (of moeten worden) is het onontbeerlijk dat ze
zich manifesteren in de panels van quizen, arm in arm gefotografeerd in 'de
bladen' en dergelijke 'secondary texts'. Zij geeft interviews in
vrouwenbladen en hij is tieneridool, speelt ook in tv-commercials. De
mogelijkheden om hem op televisie te krijgen zijn eindeloos gezien de
behoefte aan bekende gezichten in service-programma's, koffie- en
lunchtelevisie. Het is belangrijk om voornamelijk de commerciële televisie
te  hacken. De HMG-media zijn erg 'self-referential'. In alle
babbelprogramma's zijn vaak weer andere RTL-sterren te gast die als
een soort sluikreclame advertentie maken voor zichzelf. Iedereen kent elkaar
goed en spreekt met veel ge-je en ge-jou. Daarmee wordt een sterk
'familiegevoel' gecreëerd voor de kijkers samen met de Bekende
Nederlanders. Dat is gezellig en huiselijk en verkoopt zichzelf weer door
de sterke loyaliteit aan het kanaal. De televisie is dan een 
volwaardig gezinslid
geworden met een permanente aanwezigheid in het huishouden.

Maar de groeiende populariteit van lokale televisie moet ook op de 
een of andere
manier worden uitgebuit. Het zou helemaal handig zijn als hij ook muziek maakt
en optredens kan doen in het land.

Dit hacken van andere programma's helpt ook om de acteur in zijn rol te
laten groeien omdat hij daar niet als zichzelf zit, hij acteert dat hij
acteur is. In een aparte uitzending kan hij zich helemaal te buiten gaan in
de twijfels over het project binnen het 'videodagboek-genre' (als The 
Real World
van MTV, ik heb die 2 Nederlandse imitaties ervan gemist).

Zij kan daarbij de camera vasthouden en hem interviewen in het stadium
dat zij nog op de achtergrond is. In die fase kan haar personage uitgewerkt
worden (en haar kinderwens versus hun carrières ofzo?). Misschien is
er voor haar een stand-in nodig omdat ze geen 'echte' actrice is.

Een totaal nieuw aspect van dit project is dat het productie-kantoor van
het project er een zware taak bij krijgt. Alle media-exposure van het stel
moet in de gaten worden gehouden op 'continuiteit'. Er mogen geen dingen
gebeuren die de 'onzichtbaarheid' van het project doorbreken.  Vooral in
het begin van het verhaal, dat enkele maanden zal moeten duren, moet alles
onzichtbaar blijven.  Het is het handigst om deze undercover operatie te
leiden vanuit de etage boven het 'Grolsch-appartement' (met webcam van
de overburen erop gericht?) van de acteur, als zij langs komt voor instructies
lijkt het alsof ze voor hem komt. Op den duur zal het stelletje zelf het beste
weten wat ze wel en niet kunnen doen.

Vanuit Het Kantoor komen ook de ondersteunende internet-activiteiten.
De roddels over de personages of het project als geheel worden door 'amateurs'
de wereld ingeholpen via knullige fanpages en newsgroup-discussies. In
feite zijn deze 'amateurs', die op persoonlijke titel werken, medewerkers
van het kantoor die alle 'secondary texts' initiëren als 'covert
operation'. Bij voorkeur zijn het zelf ook free-lance/part-time
infiltranten bij bestaande media. De internet-hype wordt bijvoorbeeld door
een free-lance journalist opgemerkt. De scoop is dat voorspellingen over de
verhaallijn die op het internet gemaakt worden uitkomen. Zoals men zegt
dat verhaallijnen in de startrek-nieuwsgroepen door de makers ook worden
overgenomen. Als er inderdaad goeie suggesties komen van individuen buiten
het project dan moet daar ook dankbaar gebruik van worden gemaakt, dat
versterkt de onvoorspelbaarheid van het eindresultaat en daarmee de
geloofwaardigheid in de ogen van de in verwarring gebrachte kijker.

Het mooiste tv-programma dat onderdeel is van het project is natuurlijk de
'documentaire' à la 'Hearts of Darkness' die in het geheim gemaakt wordt
door de vriendin van de regisseur gedurende het project en een paar maanden
erna op de buis wordt gebracht. Toevallig is zij de 'echte' vriendin van
de hoofdrolspeler. Althans, zo gaat het gerucht en zo suggereren de beelden
vanuit het  Het Kantoor/Het Achterhuis. Een goede werktitel, Het Achterhuis...
'Hearts of Darkness meets The War Room' (die documentaire over
het Clinton campagneteam), alleen is zij geen stagiare...

ReindeR
--
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet toegestaan zonder
* toestemming. <nettime-nl> is een gesloten en gemodereerde mailinglist
* over net-kritiek. Meer info: list@dds.nl met 'info nettime-nl' in de
* tekst v/d email. Archief: http://www.factory.org/nettime-nl. Contact:
* nettime-nl-owner@dds.nl. Int. editie: http://www.desk.nl/~nettime.