Re: [Nettime-nl] Boekmandebat 13/2: De nieuwe werkelijkheid van de creatieve industrie

[Nictoglobe <a.andreas@nictoglobe.com>]

Hallo 

Theo en andere nettimers


Interessante discussie al proef ik een zekere weerzin om bestaande stellingnamen  opnieuw proberen te benoemen.

Meer 'realiteit' ipv minder lijkt me net zo onzinnig als meer versus minder 'virtualiteit', immers de alom geaccepteerde subjectiviteit ontdoen deze tegenspraken van haar mogelijke geldigheid - ik probeer bewust zoveel mogelijk relativisme toe te laten en daardoor de ruimte open te laten om andersoortige opvattingen toe te kunnen laten - echter een positie innemen betekent ook onvermurwbaar zijn, dus het eenmaal genomen standpunt verdedigen omdat dat is waarop een mogelijke strategie is gegrondvest

In dit geval het standpunt om kunst als politiek te beschouwen en ook de daarbijbehorende kunstpraktijk. Indien de institutionele benadering van dit standpunt onverenigbaar is met het individuele traject is het een kwestie van volhardende overlevings strategie

De scholing / sturing vanuit de instituties is dan waardevol als dezelfde instituties een richting bieden die dit dillemma pogen te overkomen, door een traject aan te bieden waarin cultuur-economische kritiek onderdeel vormt van het samenspel tussen autonomie en conformiteit

De tijdsgeest zoals die in mijn vormende jaren heerste was zich hier uiterst bewust van en roeide liever eigenzinnig tegen de stroom in dan zich over te geven aan het figerende cultuur-economische klimaat

Ik verkeer helaas niet in de positie om richting te geven aan anderen in een educatieve context, maar merk wel dmv mijn 'autonome' werk als 'kunstenaar' en als uitgever van mijn 'obscure' internet periodiek dat juist bij jongere en met name media-kunstenaars, de kwestie materialiteit vs immaterialteit cq realiteit vs virtualiteit interesante mogelijkheden biedt om blijvende verandering te initieren, denk hierbij aan telkens nieuwe stromingen op het gebied van 'netart' en 'networked art' waarbij ook de verbinding met politiek niet geschuwd wordt: IOCOSE, Mediagruppe Bitnik, Art as Open Source, uebermorgen.com, Yes Men, Madre cs, etc etc 

De invalshoek die keer op keer tevoorschijn komt is die van een soms speelse soms radicale houding tov de ingeslapendheid zoals die zich manifesteert als 'laissez faire, co-optatie en kritiekloos conformisme en die met name door de zg middenklasse actief en passief als houding wordt uitgedragen en als subjectieve realiteit wordt ervaren, een subjectieve realiteit waaraan niets - en dat als vaststaand feit accepterend  - aan te doen valt. 

Echter ook deze ingeslapen veiligheid kent zijn grenzen, grenzen die buiten en in de periferie: ZO Europa, Griekenland, Algerije van het hevig bewaakte Europees bolwerk opnieuw bevochten worden door een enorme massa mensen die - als 'homo sacer' bestempelt door het grotere politiek industriele machtsblok - zich een weg proberen te banen naar een immer onbereikbaar 'Promised Land'.

Zoals de grote immigratiegolven tijdens de vormende jaren in Europa en later het gewelddadig innemen van nieuw 'Lebensraum in de vml. 'Nieuwe Wereld', een nieuwe impuls gaven aan het Human project zal ook deze stroom onstuitbaar zijn en wegvagen wat eens als vertrouwd en vanzelsprekend  ervaren werd.

In deze stroom bevinden zich de stervenden waar ik op doel, en ondanks de verregaande inspanning van goedwillenden zal de strijd over de 'ueber gebliebene Brocken' weleens een definitieve strijd blijken te zijn

De doodsstrijd die daarmee gepaard gaat is door voorbereidende trauma's zo georchestreerd dat slechts enkelen weerstand kunnen bieden aan de al jaren geleden ingezette zelfgenoegzame langzame mentale zelfmoord die zich sociaal manifesteert als een op de dood gericht cultureel fetishisme en de aanbidding van het gecommodificeerde verhandelbare levenloze (kunst) object

Het sociale geweld wat nu nog als afleiding gezien kan worden en met alle mogelijke middelen gecontroleerd probeert te worden - denk aan de normerende invloed van Facebook, en vroeger 'nettiquette' - evenals andersoortige pogingen om sociaal gedrag te coderen in daartoe geeigende symbolen door de inbedding ervan in het semiotische regime van de media.

De symbolische normering als troef in handen van de Creatieve Industrie, ingezet als een nieuwe economische kracht die met haar opvoedingsinstituten alles wat afwijkt negeert en neutraliseerd, is slechts een van de taktieken die het samenraapsel van industrielen, grootkapitalisten en beroepspolitici aanwenden ter controle van de (cultuur) consumerende massa's

En inderdaad alles is met alles verbonden zo ook de positie van de informatie slurpende machteloze eenling met het grotere spel gespeeld door sociaal beter geslaagden uitgerust met een groter arsenaal aan mentale veerkracht.

De uiteindelijke strijd echter is niet de doodsstrijd van de vogelvrije mens maar de strijd tussen de symbolische waarheid van de wereld en de ontkenning daarvan door krachten die de vitale levensimpuls ondermijnen door haar in te kaderen in een eenzijdig gecodeerd semiotisch overwicht.

Kunst is het wapen waarmee deze strijd gestreden wordt.


Andreas Maria Jacobs



Music for the Bohemian Masses - http://nictoglobe.com/radio

Sent from my eXtended BodY

On 17 jan. 2013, at 09:38, theo ploeg <info@theoploeg.net> wrote:

> Een aantal jaar terug schreef ik in de Radicale Vrijheid-reeks voor Gonzo (circus) een stuk over de problematische relatie tussen kunst en de wereld van producten.
> 
> Artikel is hier te lezen en wat mij betreft nog immer actueel: http://theoploeg.net/interactievemedia/radicalevrijheid/RadicaleVrijheid3.pdf
> 
> Misschien zit ik iets te zeer vast in mijn neomarxistisch discours (dat verwijt Bert Brussen me nogal eens) maar kunst is, enkele uitzonderingen en marginaliteiten, geabsorbeerd door de markt, door de commodificering van alles.
> 
> Dat geldt overigens niet alleen voor kunst. De in de jaren vijftig en zestig opgekomen popcultuur die kritiek had op de gevestigde orde, zoals kunst dat impliciet ook altijd heeft gehad, is in een jaar of tien volledig opgenomen in het systeem.
> 
> Het denken in termen als creatieve industrie maakt die ontwikkeling nog meer zichtbaar. Alles dat van waarde is kan worden uitgedrukt in geld. Ook creativiteit. Zelf geef ik les op de opleiding Communication, Media and Design van de HvA en ook daar staat de markt, het uitdrukken van creativiteit in principes van producten en geld en dat wat het bedrijfsleven wil centraal. Toeleverancier zijn van creative industrie in Amsterdam is het doel. In februari start ik als docent bij de nieuwe iArts-opleiding in Maastricht. Daar verwacht ik veel van. De opleiding positioneert zichzelf ergens tussen HBO en Universiteit in, heeft momenteel tien studenten van diverse nationaliteiten. De opdracht die de studenten gaan uitvoeren is ingebed in een kritisch maatschappelijk kader. 
> 
> Het gaat hier uiteindelijk niet om kunst op zich, maar om een ontwikkeling in de maatschappij die van alles een product maakt dat uitdrukbaar is in geld. De ontwikkelingen op LinkedIn en Facebook zijn daarvan mooie voorbeelden. 
> 
> Kunnen we daar iets aan doen? Volgens mij wel (en dat houd ik mijn studenten keer op keer voor). De kracht van de eenling is sterker dan we denken. Ik ben het dan ook niets eens met Andreas die denkt dat de eenling of het individu zal sterven. Sterker nog: dat laten we alleen gebeuren wanneer we den

______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).